Όλοι λαμβάνουμε ανεπιθύμητα μηνύματα στο inbox μας, συχνά δεκάδες ή και εκατοντάδες email καθημερινά. Τα μηνύματα αυτά τα ξέρουμε όλοι ως “Spam”. Όμως το Spam είναι μια μάρκα επεξεργασμένου κρέατος, αντίστοιχη με τη Zwan που έχουμε στην Ελλάδα.
Πώς και γιατί κατέληξε να είναι το όνομα για ανεπιθύμητα διαφημιστικά email;
Η ιστορία του (κυριολεκτικού) Spam
Το Spam ως τρόφιμο δημιουργήθηκε από την Αμερικανική εταιρεία Hormel Foods Corporation και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1937.
Πρόκειται για μια σειρά προϊόντων προ-ψημένου κρέατος σε κονσέρβα, που περιλαμβάνουν χοιρινή ωμοπλάτη, ζαμπόν, αλάτι, νερό, τροποποιημένο άμυλο πατάτας, ζάχαρη, και νιτρικό νάτριο ως συντηρητικό.
Παρ’ ότι θεωρείται γενικά ως ένα τρόφιμο χαμηλής διατροφικής αξίας – περιέχει διπλάσιο λίπος σε σχέση με πρωτεΐνη – έγινε εξαιρετικά δημοφιλές μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, γιατί ήταν οικονομικό και δεν χρειαζόταν ψυγείο για να διατηρηθεί μέχρι να ανοιχθεί. Επίσης μπορεί να φαγωθεί ψημένο αλλά και κρύο.
Στη δεκαετία του ’70 ήταν πλέον τόσο γνωστό, που πολλοί καταναλωτές χρησιμοποιούσαν το όνομα Spam για όλα τα αντίστοιχα επεξεργασμένα κρέατα σε κονσέρβα, με τον ίδιο τρόπο που λέμε όλα τα ταχύπλοα Cris Craft και όλα τα οχήματα 4×4 Jeep.
Το sketch των Monty Python
Στα τέλη του 1970, στο 25ο επεισόδιο της εκπομπής Monty Python’s Flying Circus, προβλήθηκε για πρώτη φορά το παρακάτω sketch, που είχε σαν θέμα του το Spam.
Στα 3,5 λεπτά που διαρκεί περίπου το βίντεο, η λέξη spam επαναλαμβάνεται πάνω από 100 φορές.
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, αυτό το βίντεο ήταν η αφορμή, δύο δεκαετίες αργότερα, να ξεκινήσει να χρησιμοποιείται η λέξη spam για τα ανεπιθύμητα μηνύματα και email.
Η πρώτη χρήση στο Internet
Σύμφωνα με έρευνα του Brad Templeton, ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες τοποθετούν την πρώτη χρήση της λέξης Spam στο διαδίκτυο στο Bitnet’s Relay, μια πρώιμη μορφή chat.
Με βάση αυτές τις αναφορές, οι χρήστες συνήθιζαν να γράφουν απανωτά το τραγούδι των Monty Python για το Spam, με σκοπό να ενοχλήσουν τους άλλους χρήστες.
Αργότερα η χρήση του spam εντοπίστηκε σε άλλα συστήματα επικοινωνίας.
1993 – το πρώτο ανεπιθύμητο μήνυμα που ονομάστηκε spam
Στις 31 Μαρτίου, 1993, ο Richard Depew πειραματιζόταν με το πρόγραμμα ARMM που θα επέτρεπε στους Moderators του USENET να ελέγξουν μηνύματα των χρηστών μετά τη δημοσίευσή τους.
Το ARMM όμως είχε κάποιο bug, και ο Depew κατέληξε να δημοσιεύσει άθελά του 200 μηνύματα στη σειρά στο news.admin.policy, το newsgroup όπου οι συμμετέχοντες συζητούσαν τη λειτουργία του δικτύου.
Την ίδια ημέρα που στάλθηκαν αυτά τα μηνύματα, o χρήστης Joel Furr ήταν ο πρώτος που χαρακτήρισε τη δημοσίευση ως spam.
Ο ίδιος ο Depew δήλωσε πως έστειλε spam από λάθος, χρησιμοποιώντας και ο ίδιος αυτή την ορολογία για τα μηνύματα που έστειλε.
1994 – Τα πρώτα εσκεμμένα ενοχλητικά μηνύματα
Στις 18 Ιανουαρίου του 1994, ο Clarence Thomas, που ήταν sysadmin στο πανεπιστήμιο Andrews, έστειλε ένα θρησκευτικού περιεχομένου μήνυμα σε όλα τα (χιλιάδες) newsgroups του USENET, με τίτλο Global Alert For All: Jesus is Coming Soon.
Οι χρήστες του USENET έβλεπαν παντού αυτό το μήνυμα, και μάλιστα σε newsgroups που δεν είχανε μεγάλη επισκεψιμότητα, φαινόταν ως η δημοσίευση της ημέρας.
Λίγο αργότερα, τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς, στάλθηκε και η πρώτη απάτη μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων που ονομάστηκε spam.
Δύο δικηγόροι από το Phoenix της Arizona, ο Laurence Canter και η Martha Siegel, προσέλαβαν ένα προγραμματιστή για να γράψει ένα απλό σκριπτάκι για να δημοσιεύσει μια διαφήμισή τους σε όλα τα newsgroups του USENET.
Η διαφήμιση αυτή ήταν μια απάτη σχετικά με μια δήθεν λοταρία για την απόκτηση Πράσινης Κάρτας στις ΗΠΑ.
Μάλιστα, οι Canter και Siegel ήταν υπερήφανοι για το κατόρθωμά τους, και αυτό προκάλεσε μεγάλη οργή ανάμεσα στους χρήστες του USENET.
Ήταν τέτοια η αντίδραση, που ο ISP των δικηγόρων υπερφορτώθηκε από τα μηνύματα, δημιουργώντας προβλήματα σε πολλούς χρήστες.
Η είδηση για το spam έφτασε στις εφημερίδες, και οι Canter και Siegel ανακοίνωσαν πως θα δημιουργούσαν μια εταιρεία για αυτού του είδους το marketing.
Από εκεί και ύστερα, το spam συνέβαλλε σημαντικά στην παρακμή του USENET, ενώ άρχισε σταδιακά να εξαπλώνεται και στο email, όπως το γνωρίζουμε σήμερα.
Μάλιστα, ήδη από τότε υπήρχαν προγράμματα τα οποία έβρισκαν δημοσιευμένες διευθύνσεις email στο USENET και τις έβαζαν σε λίστες για να στέλνουν άχρηστα μηνύματα.